عـطـر لبخند خـدا پیـچـیـد در دنیای من           پنجمین خورشید تا گل کرد در شبهای من

آیه ای نـازل شد از سمت بـلـوغ آسمان           روشنـی پـاشـیـد بر آیـیـنـۀ سیـمـای من

فصل وصل آمد، زمین پُر شد ز بوی ناب عشق           جلوه گر شد از مدینه، ماه من، مولای من

عصمتی روشن تبسّم کرد بر روی زمین           حضرت حق گفت: او نوری ست با امضای من

وارث بوی بهشت است و خِرَد میراث اوست           سیب شیرینی ست او از شاخۀ طوبای من

قاف غیرت، بحر حیرت، کهکشان حکمت ست           باقر نور است، بشنـو از لبش آوای من

فصل لبخـند گـل پـنـجـم، امام بـاقـرست           پنجمین خورشید، زد لبخند بر دنیای من

تشنۀ یک جلوه از خورشید سیمای توأم           ای طلوع پنجمین! ای حجّت فردای من